Własność CSS font-variant-position włącza zestawy znaków indeksu górnego i indeksu dolnego, które są mniejsze od zwykłych znaków i najczęściej są używane przez elementy HTML sub i sup.
Jeśli po włączeniu alternatywnych zestawów znaków indeksu górnego i dolnego zabrakuje przynajmniej jednego ze znaków, które zostały użyte w treści dokumentu, to przeglądarka syntetyzuje cały ciąg znaków, a nie tylko ten jeden znak.
Ta własność nie ma charakteru kumulacyjnego, tzn. jeśli w elemencie znajdującym się w indeksie górnym lub dolnym zostanie umieszczony kolejny taki element, to nie zostanie on umieszczony w indeksie górnym lub dolnym wobec swojego rodzica. Z tego powodu niezalecane jest używanie własności font-variant-position w arkuszach stylów autora – najczęściej jest ona używa w arkuszach stylów przeglądarek.
Wartości i składnia
Własność font-variant-position jako wartość przyjmuje jedno z następujących słów kluczowych:
normal– brak indeksu górnego i dolnego.sub– indeks dolny.super– indeks górny.
Przykład użycia
Poniżej znajduje się prosty przykład użycia własności font-variant-position:
sup {
font-variant-position: sup;
}Zastosowanie
Własność CSS font-variant-position ma zastosowanie do wszystkich elementów HTML.
Podsumowanie
| Zastosowanie | Wszystkie elementy HTML |
|---|---|
| Obsługiwane wartości | Słowa kluczowe: normal, sup, sub |
| Wartość początkowa | normal |
| Dziedziczenie | Tak |
| Specyfikacja | CSS Fonts Module Level 4, własność font-variant-position |
